شناسایی و بررسی موقعیت های جغرافیایی و اقلیمی مختلف جهت تحقیقات علمی و مطالعات راهبردی جزء اهم مسایل شناسایی در کشورها می باشد. امروزه استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین به دلیل قابلیت های نفوذ، ایمنی و عملکرد بالایی که دارند؛ در بسیاری از کشورها کاربرد گسترده ای یافته اند. عملکرد درست و دقیق هواپیماهای بدون سرنشین باعث دریافت صحیح و به موقع داده ها و در نتیجه دستیابی به اطلاعات مورد نیاز می باشد. لذا، داشتن یک سامانه کنترلی مناسب و بی نقص برای کنترل هواپیماهای بدون سرنشین از اهمیت بالایی برخوردار است. در این مقاله با استفاده از الگوریتم ژنتیک جهت تنظیم کنترلکننده فازی سعی شده است یک کنترل کننده هوشمند جهت کنترل مسیر هواپیماهای بدون سرنشین در شرایط مختلف مسیر ارائه گردد، به نحوی که سامانه حالت پرواز بهینه را داشته باشد. در این روش ابتدا با استفاده از تئوری الگوریتم ژنتیک پارامترهای توابع عضویت و قوانین فازی جهت کنترل پرواز هواپیما در طول مسیر طراحی شوند که درنتیجه باعث پایین آمدن حداکثر جهش و همچنین، خطای حالت ماندگار سامانه می شود. در ادامه، با ارائه یک مدل خطی از هواپیمای بدون سرنشین و شبیه سازی آن، عملکرد درست روش مذکور مورد بررسی قرار گرفته و با روش های رایج مقایسه و نتایج ارائه گردیده اند.